-ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਵਿਚੋਲੇ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲਾੜਾ ਅਨਮੋਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ, ਪਰ ਮਨ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਪੰਜ ਵਾਰ ਡੂੰਘਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ, ‘ਪੱਚੀ ਸਾਲ ਤੱਕ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਪਾਲ-ਪੋਸ ਕੇ ਵੱਡਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਇਆ-ਲਿਖਾਇਆ ਵੀ ਹੈ। ਆਪਣਾ ਪੇਟ ਕੱਟ ਕੇ ਪੈਸਾ ਲਾਇਆ ਹੈ। ਲੜਕੇ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਲੜਕੀ ਨੂੰ ਨੌਂ ਮਹੀਨੇ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨਾਲ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਕਿ ਲਾੜੀ ਹੀ ਦਾਜ ਹੈ।’
ਅੱਗੋਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਾਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਸਮਝਾਉਣ ਦੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬੋਲੇ, ‘ਭੈਣ ਜੀ, ਲਾੜੀ ਨੂੰ ਦਾਜ ਸਮਝਣ ਵਾਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਾਂਭ ਕੇ ਕਿੱਥੇ ਰੱਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਆਈ ਸੀ, ਉਵੇਂ ਫੁਰਰ ਹੋ ਗਈ। ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਚੰਗੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਫੁਰਰ ਹੋਣ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਉਸ ਚਮਕੀਲੇ ਪਰਦੇੇ ਵਾਂਗ