ਅੱਗੇ ਜਿ਼ਕਰ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਤਾਅਲੁੱਕ ਨਹੀਂ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁਆਲ ਬਰੈਂਪਟਨ ਵੱਸਦੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕਮਿਉਨਿਟੀ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਉੱਠੇ ਇੱਕ ਭੱਖਵੇਂ ਮਸਲੇ ਬਾਰੇ ਸੁਆਲ ਜਰੂਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਂਟੇਰੀਓ ਵਾਸੀ ਜੋਸ਼ੂਆ ਬੋਇਅਲ (Joshua Boyle) ਵਿਰੁੱਧ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਕੈਟਲਨ ਕੋਲਮੈਨ (Caitlan Coleman) ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਸੈਕਸੁਅਲ ਅਸਾਟਲ ਦੇ ਮੁੱਕਦਮੇ ਵਿੱਚ ਕੱਲ ਉਂਟੇਰੀਓ ਕੋਰਟ ਨੇ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ 19 ਦੋਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋਸ਼ੂਆ ਨੂੰ ਬਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਬਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਆਧਾਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੋਸ਼ੂਆ ਬੇਕਸੂਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਜੱਜ ਨੇ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜੋਸ਼ੂਆ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਜੋਸ਼ੂਆ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਇਸ ਲਈ ਕਰਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਜੱਜ ਨੂੰ ਕੈਟਲਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਵੀ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਬਣ ਪਾਇਆ।

ਚੇਤੇ ਰਹੇ ਕਿ ਉਪਰੋਕਤ ਦੰਪਤੀ ਸ਼ੱਕੀ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਫਗਾਨਸਤਾਨ ਪੁੱਜ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਤਿਵਾਦੀ ਹੱਕਾਨੀ ਗਰੁੱਪ ਨੇ ਅਗਵਾ ਕਰਕੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਆਪਣੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਏਜੰਸੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਅਪਰੇਸ਼ਨ ਕਰਕੇ ਛੁਡਾਇਆ ਸੀ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸੀ.ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਰੇਡੀਓ ਹੋਸਟ ਜਿਆਨ ਗੋਮੇਸ਼ੀ ਦਾ ਕੇਸ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਜੋਰ ਜਬਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਲਾਏ ਸਨ। ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਗੋਮੇਸ਼ੀ ਇਸ ਲਈ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਉੱਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਦੋਸ਼ ਲਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਪੱਖ ਵੀ ਯਕੀਨ ਕਰਨ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਕੇਸ ਮਹਿਜ਼ ਮਿਸਾਲ ਲਈ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸਥਿਤੀ ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਨਿਆਂ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਉੱਤੇ ਸੁਆਲੀਆ ਚਿੰਨ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਲਾਉਂਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ।

ਜੇ ਨਿਆਂ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਅਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਬਰੈਂਪਟਨ ਦੇ ਰੀਜਨਲ ਕਾਉਂਸਲਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਬਾਰੇ ਉੱਠੇ ਵਿਵਾਦ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸੁਆਲ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕੇਸ ਦੇ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ, ਕੀ ਸਾਡਾ ਨਿਆਂ ਸਿਸਟਮ ‘ਦੁੱਧ ਦਾ ਦੁੱਧ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪਾਣੀ’ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਵੇਗਾ? ਜੇ ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਨਿਆਂ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਉੱਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੈ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਕੀ ਹੋਵੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਇਨਸਾਫ ਮਿਲ ਸਕੇ। ਇਸ ਤਰਕ ਉੱਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮਨ ਜਰੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਹਿਜ਼ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕਿਰਦਾਰ ਉੱਤੇ ਸੁਆਲੀਆ ਚਿੰਨ ਖੜਾ ਕਰਵਾਉਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣਗੀਆਂ। ਪਰ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵਿਘਟਨ ਵਾਲੇ ਜਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਰੱਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਸੁਆਲ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਤੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਵਾਰਦਾਤ ਬਾਰੇ ਸਿ਼ਕਾਇਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਔਰਤ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਮਹਿਜ਼ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਢਿੱਲੋਂ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਨੀਤ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ ਤਾਂ ਕੀ ਕੱਲ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਹੰਢਾਏ ਗਏ ਆਰਥਕ, ਮਾਨਕਿਸ ਅਤੇ ਸਮਾਜਕ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਕਦੇ ਭਰਪਾਈ ਹੋ ਸਕੇਗੀ?

ਹੁਣ ਕੁੱਝ ਅੰਕੜੇ ਜੋ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਉੱਤੇ ਸੋਚ ਨੂੰ ਤਿੱਖਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹਨ। ਕੈਨੇਡਾ ਦੇ ਅੰਕੜਾ ਵਿਭਾਗ ਮੁਤਾਬਕ ਸੈਕਸੁਆਲ ਅਸਾਟਲ ਦਾ ਸਿ਼ਕਾਰ ਹੋਈਆਂ 83%ਔਰਤਾਂ ਖੁਦ ਨਾਲ ਹੋਏ ਧੱਕੇ ਬਾਰੇ ਪੁਲੀਸ ਕੋਲ ਸਿ਼ਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਭੱਵਿਖ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸਨਮਾਨ, ਦੋਸ਼ੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ, ਪੁਲੀਸ ਅਤੇ ਅਦਾਲਤਾਂ ਕੋਲੋਂ ਇਨਸਾਫ ਨਾ ਮਿਲਣ ਬਾਰੇ ਬੇਯਕੀਨੀ ਵਰਗੇ ਕਾਰਣਾਂ ਦਾ ਸੰਤਾਪ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। 2017 ਵਿੱਚ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ 24, 672 ਸੈਕਸੁਅਲ ਅਸਾਲਟ ਦੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਪੁਲੀਸ ਕੋਲ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਜੇ ਅੰਕੜਾ ਵਿਭਾਗ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮੰਨੀਏ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਾਲ ਕੈਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਸੈਕਸੁਆਲ ਅਸਾਲਟ ਦੀਆਂ ਕੁੱਲ 1 ਲੱਖ 20 ਹਜ਼ਾਰ 457 ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਕਿਉਂਕਿ 83% ਤਾਂ ਰਿਪੋਰਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਜਦੋਂ ਜਸਟਿਸ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਮੁਤਾਬਕ ਰਿਪੋਰਟ ਹੋਏ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 58% ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਤੋਂ ਬਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਪੀੜਤ ਜਨਤਕ ਹੋਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਨਗੇ। ਚੇਤੇ ਰਹੇ ਕਿ ਸੈਕਸੁਅਲ ਅਸਾਟਲ ਪੀੜਤ ਸਦਾ ਹੀ ਔਰਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਗੋਂ ਮਰਦ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਵੱਡੀ ਤਾਦਾਦ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਇਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੋਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਢਿੱਲੋਂ ਦਾ ਕੇਸ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਨਾਲ ਦੋ ਧਾਰੀ ਤਲਵਾਰ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਉੱਤੇ ਜਾ ਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਢਿੱਲੋਂ ਉੱਤੇ ਲੱਗੇ ਦੋਸ਼ ਨਿਰਮੂਲ ਸਾਬਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸੈਕਸੁਅਲ ਅਸਾਲਟ ਬਾਰੇ ਉੱਠੇ ਸੁਆਲ ਅਤੇ ਸੰ਼ਕੇ ਜਿਉਂ ਦੇ ਤਿਉਂ ਖੜੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਇਹ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਸਹੀ ਦਿਲ-ਦਿਮਾਗ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਨ ਕਦੇ ਵੀ ਸਹੀ ਕਰਾਰ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ, ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਨਿਆਂ ਪਸੰਦ ਵਿਅਕਤੀ ਕਿਸੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਬਣ ਕੇ ਜੀਵਨ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੇਗਾ। ਇਹ ਦਿੱਕਤ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨਿਆਂ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਵੀ।