ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਫਲੋਰਾ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ 1991 ਵਿੱਚ, ਯੂਨੈਸਕੋ ਜਨਰਲ ਕਾਨਫਰੰਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈਸ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿਵਸ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਮਤਾ ਪਾਸ ਕੀਤਾ, ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਨੇ ਇਸਨੂੰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ 1993 ਵਿੱਚ ਅਪਣਾਇਆ ਅਤੇ ਹਰ ਸਾਲ 3 ਮਈ ਨੂੰ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਵੱਖਰਾ ਰੱਖਿਆ। ਇਹ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਵਿਆਪਕ ਹੋਣ, ਖਬਰਾਂ ਦੀ ਖ਼ਪਤ ਦੇ ਪੈਟਰਨ ਨੂੰ ਬਦਲਣ, ਅਤੇ ਗੁਮਨਾਮੀ ਨਾਲ ਆਨਲਾਈਨ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਫੈਲਣ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਕਦਮ ਚੁਕੇ ਸਨ। ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈਸ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿਵਸ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੌਲਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮੀਡੀਆ ਪ੍ਰੈਕਟੀਸ਼ਨਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ੇ 'ਤੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਕਰਨ ਲਈ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਇਸ ਇੱਕੀ ਵੀ ਸਦੀ ਵਿਚ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆਂ ਜੋਰ ਫੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਵਿਗਾੜ, ਵਧਦੀ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਚੰਗੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਜਿੰਨੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਉਨੀ ਹੀ ਔਖੀ ਅਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।
ਕੋਵਿਡ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਨਿਊਜ਼ਪੇਪਰਾਂ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਬੰਦ ਜਾ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਰਿਪੋਰਟਿੰਗ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ 'ਤੇ ਸਿੱਧੇ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੂੰ ਜੇਲ੍ਹ ਜਾਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿੱਤੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਨਿਊਜ਼ ਬ੍ਰਾਂਡਾਂ ਦੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਜਾਂ ਡਿਜੀਟਲ ਵੱਲ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋਣਾ ਪਿਆ
ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਬਚਣ ਲਈ ਪਲੇਟਫਾਰਮ.
ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਆਰਥਿਕ, ਸਮਾਜਿਕ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਸੰਕਟ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਧੱਕ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੰਗ, ਸੰਘਰਸ਼, ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਨੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੇ ਪਾਰ ਭਾਰੀ ਮੌਤਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ 30 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਬੁੱਧਵਾਰ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈਸ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿਵਸ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਖ਼ਬਰ ਬੁਰੀ ਹੈ।
ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕਤਲ ਜਾਂ ਜੇਲ੍ਹ ਜਾਣ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕਮੇਟੀ ਜਨਵਰੀ ਵਿੱਚ ਰਿਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ 67 ਨਿਊਜ਼ ਮੀਡੀਆ ਕਰਮਚਾਰੀ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੈਕਸੀਕੋ, ਯੂਕਰੇਨ ਅਤੇ ਹੈਤੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ 2018 ਤੋਂ ਨੰਬਰ ਹਨ। ਇਸ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈੱਸ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਿਵਸ 'ਤੇ, ਅਜਿਹੇ ਨਾਮ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ ਹਨ ਜੋ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਖਤਰਨਾਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਚੰਗੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਡਰ ਜਾਂ ਪੱਖਪਾਤ ਦੇ ਝੂਠ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੱਚ ਬੋਲਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਜਨਤਾ ਤਾਕਤਵਰ ਸਵੈ-ਹਿੱਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰ ਤੇ ਸੰਪਾਦਕ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਤੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਸੂਝਵਾਨ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਵਿੱਤਰ ਟਰੱਸਟ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਮਹਾਨ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਸਾਡੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਗਲਤ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਮਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਲੁੱਟ ਅਤੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਲਈ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸੰਸ਼ੋਧਨ ਲਈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਪਲ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਹਾਂ, ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਪਣੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਹਾਲੀਆ ਪੋਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਡੂੰਘਾਈ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਸੌਂਪਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਡਰ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ ਤੋਂ ਪਰੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋੜ ਹੈ।
ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈੱਸ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਦਿਵਸ ਦਾ ਇਹ 30ਵਾਂ ਸਾਲ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰ ਨੂੰ ਅਪਣਾਏ ਜਾਣ ਦੇ 75ਵੇਂ ਸਾਲ 'ਤੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸਤਾਵਨਾ ਵਿੱਚ, ਚਾਰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀਆਂ ਦੀ ਰੂਪਰੇਖਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ: ਬੋਲਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਡਰ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਅਤੇ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ - ਇਸ ਕ੍ਰਮ ਵਿੱਚ।
ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਪ੍ਰੈਸ ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਸਮਾਜ ਦੀ ਗਰੰਟੀ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। #ਂੲੱਸੰਅਟਟੲਰਸ ਕਿਉਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬਹਿਸ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼ਬਦਾਂ ਰਾਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਹੈ। ਜਾਅਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਾਇਰਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਘਟਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੋਕ ਵੀ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਹਨ. ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਹੁਣ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ, ਗਲੋਬਲ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਦੋਵਾਂ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ, ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਣ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਕਦੇ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਹੈ। ਜੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸਖ਼ਤ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਦੇ -ਆ ਰਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਉਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਅਦਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਖਿੜਕੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਸੰਸਾਰ ਬਾਰੇ ਸਪਸ਼ਟ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਅੱਧੇ ਸੱਚ ਦੀ, ਜਾਅਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅਤੇ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ। ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਗਿਆਨਵਾਨ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਡਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਇੰਨਾ ਵਿਗੜ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਲੋਕਤੰਤਰ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਹੁਣ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ।
ਆਜ਼ਾਦ ਪ੍ਰੈਸ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਮੂਲ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਗੈਰ-ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਅਤੇ ਅਗਿਆਤ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਝੂਠ ਫੈਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦ ਚੋਣਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰੈਸ ਕੋਲ ਉਹ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਜਾਇਜ਼ਤਾ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਝੂਠੀ ਅਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਸਾਖ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਇਸ ਸਮੇਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸੈਂਸਰਸ਼ਿਪ, ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ, ਡਿਜੀਟਲ ਹਮਲਿਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਧਮਕੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕਤਲ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਧਮਕੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਖ਼ਤਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਹ ਅਕਸਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੀਡੀਆ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਕੋਈ ਵੀ ਤਿਆਗ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਇਹ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਕੰਮ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰੈਸ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿਵਸ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਦਾ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ।
ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੱਚ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨਾ, ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਜਵਾਬਦੇਹ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਅਵਾਜ਼ਹੀਣ ਅਤੇ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਪਏ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਉਹ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕਰਨ, ਸਿੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਕਰਨ ਲਈ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਲੜ ਸਕਣ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਿਆਂਪੂਰਨ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਸਕਣ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ, ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਸੁਤੰਤਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਨੈਤਿਕ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਆਚਰਣ ਦੁਆਰਾ ਵੀ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਤਕਨੀਕੀ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਅਤੇ ਅਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਸਾਰਥਕਤਾ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ, ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਉਹ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।