-ਸੌਰਭ ਜੈਨ
ਜਦ ਤੋਂ ਕੋਰੋਨਾ ਆਇਆ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਆਉਣ-ਜਾਣ ਦੇ ਸ਼ਡਿਊਲ ਦਾ ਗੜਬੜਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਨੇਤਾ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ, ਕੋਰੋਨਾ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੋਕ-ਟੋਕ ਦੇ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੰਗਲੇ ਤੋਂ ਏਅਰਪੋਰਟ ਤੱਕ ਰੋਡ ਬਲਾਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਹਰ ਸਿਗਨਲ 'ਤੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਸਕੂਟਰ 'ਤੇ ਅੱਗੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਬੱਚੇ ਸਾਇਰਨ ਵਜਾਉਂਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾਅ ਨਾਲ ਦੇਖਦੇ ਸਨ।
ਇਹ ਕੋਰੋਨਾ ਨੇਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋਡ ਬਲਾਕ ਕਰਨੇ ਪਏ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਾਈ ਅਲਰਟ ਹੈ, ਸਖਤ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਾਇਰਸ ਦਾ ਇੰਨਾ ਸਟੇਟਸ ਸਿੰਬਲ ਦੇਖ ਕੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀ ਈਰਖਾ ਹੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਇੰਨੀ ਜੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਕਿਸੇ ਨੇਤਾ ਦੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੋਣੀ, ਜਿੰਨੀ ਭੱਜ ਦੌੜ ਉਹ ਇਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੂਰਾ ਸਿਸਟਮ ਇਸ ਅਣਦਿ੍ਰਸ਼ ਪਾਵਰ ਨਾਲ ਲੜਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਪਿਆ ਹੈ।
ਬਈ ਸਾਨੂੰ ਭਾਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਣਗੇ। ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਨੇਤਾ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਚੂਨਾ ਪੈਂਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ, ਜਦ ਕਿ ਕੋਰੋਨਾ ਲਈ ਟੈਂਕਰਾਂ ਨਾਲ ਸੜਕਾਂ ਨੂੰ ਧੋਂਦੇ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਾਈਪ ਲਾਈਨ ਨਹੀਂ ਆਈ, ਇਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਉਥੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੇ ਟੈਂਕਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਗਰੀਬ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਰੋਟੀ, ਕੱਪੜਾ ਤੇ ਮਕਾਨ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕੋਰੋਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੇ ਭਾਸ਼ਣਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਢਿੱਡ ਦੀ ਭੁੱਖ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਤੋਂ ਲੰਬੀਆਂ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਜ਼ਦੂਰ ਦਾ ਸਰੀਰ ਜਦ ਦਰਦ ਨਾਲ ਤੜਫਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਜ਼ਦੂਰ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਚੱਲਣਾ ਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਪੈਦਲ ਚੱਲ ਕੇ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੇ ਕੋਰੋਨਾ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਅਦਿ੍ਰਸ਼ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ। ਜਦ ਉਹ ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ, ਬਿਮਾਰੀ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ, ਮੀਂਹ, ਹਨੇਰੀ, ਤੂਫਾਨ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ, ਮਾਲਕਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ, ਪੈਰ ਦੀ ਫਟੀ ਅੱਡੀ ਅਤੇ ਛਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰੇ ਤਾਂ ਇਸ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਡਰ ਜਾਣਗੇ?